Jak napisałem w poprzednim wpisie wielu osobom rozpoczynającym trening Krav Maga uderzenie proste/ cios prosty sprawia wiele trudności. Wynika to przede wszystkim z braku panowania nad swoim ciałem. Objawami są brak koordynacji, niepełny zakres ruchu i brak zrozumienia jak jest on generowany, oraz bardzo często problemy związane z wadą postawy. Osobiście duży problem widzę w braku odnalezienia się ćwiczących we „własnej przestrzeni ruchu”. Rozwiązaniem jest wytyczenie kluczowych zadań dla poszczególnych części ciała, które muszą być przez nie synergicznie wykonane jako jeden ruch.
Przeczytaj jak uderzenie proste opisywane jest w książkach dotyczących Krav Maga. Jeśli poważnie podchodzisz do treningu i analizujesz swój rozwój, mogą być dla Ciebie bardzo przydatne.
Cios lewy według Davida
David Khan w książce pt: „Krav Maga Izraelski System Walki w Bezpośrednim Kontakcie” tak opisuje wykonanie uderzenia prostego wykonanego przednią ręką:
„Wykonując ten bezpośredni szybki cios, mierz w nos, szczękę lub krtań.
Przyjmij lewą pozycję walki z lekko zaciśniętymi pięściami. Następnie zrób krok do przodu lewą nogą, przesuwając lekko uniesioną piętę nogi zakrocznej nieco do tyłu, wyrzucając jednocześnie lewe biodro do przodu za ciosem. Nie należy wyskakiwać obiema stopami do przodu. Kiedy ciało przeniesie się do przodu, zawsze następuje krótka przerwa między krokami. Jednocześnie wyprowadź rękę w przód uderzając nią w cel, tak wyciągając ciało, aby uzyskać optymalny zasięg. Przy uderzeniu, zaciśnij mocniej pięść, przesuwając ciało w stronę celu. Kiedy go dosięgniesz, ramię musi być ustawione w pozycji równoległej do podłoża. Dociśnij brodę do klatki piersiowej, aby chronić szczękę i szyję. Po wykonaniu ciosu wróć do lewej pozycji walki.”[i]
Cios lewy według Darrena
Cios lewy prosty (w lewej pozycji – cios przednią ręką) w książce pt: „Krav Maga Podręcznik Zawierający 230 Ataku i Obrony”, którego autorami są Darren Levine i John Whiteman jest opisany w następujący sposób: „Pozycja wyjściowa: Pozycja walki z lewą stopą z przodu. 1) Przesuwając nogi i utrzymując łokcie opuszczone tak długo, jak to możliwe, wyrzuć lewą pieść do przodu. W trakcie wykonywania ciosu skręć barki i biodra do przodu, by zwiększyć siłę uderzenia. 2) Uderzaj pierwszymi dwiema kośćmi pięści, skręcając ją około 45 stopni do wewnątrz, by wzmocnić cios. Zwróć uwagę, by ręka w nadgarstku była prosta. Cios powinien wejść w cel a nie tylko go musnąć. W chwili uderzenia ciężar ciała powinien wspomagać siłę ciosu. 3) Wycofaj się szybko, stosując krok w tył; ręka powinna również wrócić do pozycji wyjściowej.”[ii]
Cios lewy w boksie
Ucząc się technik uderzania warto wiedzieć jak mechanizm ich generowania i zastosowania opisywany jest w innych stylach, szkołach lub sportach. W książce pt: „Boks Technika, Metodyka Nauczania”, autorstwa Tomasza Nowaka możesz przeczytać : „Cios lewy prosty w głowę jest podstawowym ciosem w boksie, stosowanym przez zawodników walczących w tzw. normalnej pozycji. Jego wykonanie występuje w wyniku działania siły mięśni nóg, tułowia i ramienia, powodujących skręt barku i wyprostowanie (wyrzut) ramienia w przód. Wyprostowanie ramienia następuje luźno, z jak największą szybkością. W momencie dojścia ciosu do celu ramię powinno być w pełni wyprostowane (z wyjątkiem zadawanego w bliskim dystansie krótkiego lewego prostego), a ręka ułożona tak, by kciuk znajdował się w położeniu górnym lekko skręcony ku środkowi. Lewa noga w trakcie zadawania ciosu minimalnie skręca się w kolanie do środka, następuje również skręt tułowia i lekkie pochylenie głowy w prawo.”[iii]
Self Defence Krav Maga Instructor (basic) – IKMF 21.08.2005 r. Diploma No. 005015
Close Protection Instructor – IKMF 17.06.2007 r. Diploma No. 000285
G-5 Pierwsza Szkoła Krav Maga w Kielcach
© 2018 Wojciech Poniewierski | Kopiowanie zabronione
[i] David Kahn, Krav Maga Izraelski System Walki w Bezpośrednim Kontakcie, PURANA, Wrocław 2006, s 59.
[ii] Daren Levine, John Whiteman, Krav Maga Podręczni Zawierający 230 Technik Ataku i Obrony, PURANA, Wrocław 2007, s 29.
[iii] Tomasz Nowak, Boks Technika, Metodyka Nauczania, Wydawnictwo Akademii Wychowania Fizycznego, Warszawa 2004, s 10.